โควิด-19 มีผลกระทบกับทั้งคู่มากเลย?
เชน : คงเหมือนกับทุกคน 100% ที่โดนผลกระทบไม่ว่าไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน หรือเรื่องธุรกิจที่ทำอยู่
เหมือนเมื่อปีที่แล้ว เราลงทุนเปิดร้านอาหาร?
แพร : ใช่ค่ะ เป็นร้านอาหารกึ่งร้านนั่งชิล ฟังดนตรี ก็เพิ่งเปิดเมื่อพฤศจิกายน ปลายปีที่แล้ว เปิดปุ๊บก็ปิดปั๊บเลย เปิด 2 เดือนแล้วโดนมาตรการ ปิดแล้วก็เปิด แล้วพอมารอบนี้ปิดยาวเลย
เห็นว่าแบกภาระเป็นล้านเลยเหรอ?
แพร : ถ้าเงินลงทุนไปก็เป็นล้าน แต่ว่าต่อเดือนที่เรายังยื้ออยู่ มีลูกน้องมีอะไรก็เป็นแสน
เชน : เป็นแสน แต่ว่ามันไม่มีรายรับเข้ามา พอมันไม่มีรายรับเข้ามา การที่เราต้องจ่ายออกทุกเดือนสุดท้ายมันก็ไม่ไหวจริงๆ
ขายไหม?
แพร : ประกาศเซ้งไปเมื่อเดือนที่แล้ว ติดต่อได้ ก็มีคนโทรมาถาม แต่ด้วยสถานการณ์น่าจะอีกสักพักนึง เขาก็เลยพักไว้ก่อน
เชน : เขาสนใจมาก แต่อาจจะด้วยโอกาส ด้วยความซวยด้วย คือวันที่เขาโทรเป็นวันที่รัฐประกาศพอดีว่าจะต้องปิดแบบ 100% ก็อาจจะเป็นจังหวะต่างๆ นานา แต่ว่าคนเข้ามาสอบถามค่อนข้างเยอะพอสมควร
ก่อนหน้าที่จะประกาศปิดและเซ้งเราแบกต่อเดือนเยอะไหม?
แพร : เกือบ 2 แสน เพราะว่าค่าที่ก็แสนแล้ว พอผ่านไป 2 เดือนเราก็ไปคุยเจรจากับเจ้าของที่ว่าเราไม่มีรายรับเข้ามา เขาก็ลดทอนค่าเช่าลงไป แต่ว่าต้องจ่ายอยู่
รู้สึกท้อไหม ที่เราตั้งใจทำธุรกิจร่วมกัน แค่พอเปิดปุ๊บก็เจอปัญหานี้?
แพร : ก็มี อย่างเชนจะรู้ว่าแพรเครียด
เชน : ไม่เคยเห็นเขาเครียดขนาดนี้
แพร : ทำร้านอาหาร แล้วแพรอยากทำโรงแรมที่เชียงใหม่เหมือนบ้านพักด้วย ก็เหมือนวางแปลน ออกแบบบ้านทุกอย่าง ก็ต้องล่มทุกอย่าง
เชน : อาจจะเป็นจังหวะที่ก่อนหน้านี้เรามีโอกาสได้คุยกัน แต่ว่าเรายังไม่ได้ลงมือ แต่พอเราได้ลงมือทั้งร้านแล้วตัวของบ้านที่เราซื้อเพื่อจะทำเป็นมินิโฮลเตล พอเราทำสองอย่างพร้อมกัน เรากะว่ามันจะต่อยอดในอนาคต แต่มันต้องถูกระงับลงด้วยเหตุการณ์ต่างๆ
เชน : ถ้าถามว่ายังตื่นเต้นไหม มันไม่ได้ตื่นเต้นแล้ว แต่มันเป็นความรู้สึกอีกแบบนึง ต่อให้วันนี้เราไม่มีโอกาสได้จัดงานแต่งงาน แต่วันนี้เราสองคนนั่งมองหน้ากันที่บ้าน เริ่มรู้สึกแล้วว่ามันต่าง มันเป็นความรู้สึกอีกอย่าง นี่คือคู่ชีวิตเราจริงๆ แล้ว คือมันไม่ใช่ความรู้สึกของแฟนแล้ว มันก็ดีนะ ผมว่ามันมีบรรยากาศบางอย่างที่มันมีความสุขมากขึ้น
ถ้าย้อนกลับไปคู่นี้คบมานานแค่ไหนแล้ว?
แพร : 4 ปี
คบกันมา 4 ปี แต่การวางแผนขอแต่งงาน 4 เดือน?
เชน : จริงๆ รู้จักแพรประมาณ 20 ปีแล้วที่เคยจีบเขา เชนเรียนปี1
แพรรู้หรือเปล่าว่าเขาชอบเรามา 20 ปีแล้ว?
แพร : รู้ค่ะ คือเขาก็เข้ามาจีบ แล้วเราก็แลกเบอร์กัน คุยกัน แต่ว่าไม่ได้เป็นแฟนกัน ตอนนั้นแพรก็ไม่ได้มีแฟนนะ แล้วก็ห่างหายไปเลย
เชน : เดทแรกนะครับ ภูมิใจเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้ไปเดทกับแพร
แพร : คนแรก แล้ววนมาเจอกัน
เชน : แล้วพอมาถึงวันนี้ด้วยสถานการณ์ต่างๆ นานาที่มันทำให้เราเห็นแพรเครียดขนาดนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต ประกอบกับเรื่องป่วย เรื่องอะไรต่างๆ มันทำให้เรารู้สึกว่าเราอยากจะอยู่ข้างเขาจริงๆ อยากจะคอยซัพพอร์ตคอยให้กำลังใจ แล้วก็มานึกว่าเดี๋ยวกรกฎาจะเป็นวันเกิดเขาแล้ว ถ้างั้นเราวางแผนเลยดีกว่าว่าเราจะขอเขา แต่เราจะทำยังไงที่เราจะขอเขาได้ เพราะว่าตัวตอดกันแทบจะ 24 ชั่มโมง เราเป็นเงาของกันและกันไปแล้ว เพราะฉะนั้นการที่จะหาโอกาสในการคุยโทรศัพท์มันยาก เราก็เลยพยายามหาจังหวะ โอกาสในการขอแต่งงาน
ที่แรกที่ไหน ที่เราคอดไว้ในหัว?
เชน : เชียงใหม่ครับ เพราะด้วยสถานการณ์ต่างๆ เรารู้ว่าคงไม่สามารถเกณฑ์เพื่อนๆ มาแล้วมาจุดพลุ นู่นนี่นั่นเราเลยรู้สึกว่าเราอยากได้บรรยากาศที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ แล้วจังหวัดเชียงใหม่ผมมีคนที่รักอยู่ที่นั่นเยอะมาก เป็นผู้ใหญ่หลายๆ คน ก็นัดทุกคนแล้ว บางคนขับรถไปรอแล้ว เพื่อนจองตั๋วไปแล้ว แต่ว่าสุดท้ายมันไม่สามารถเดินทางได้จริงๆ เราก็เลยต้องระงับไปต้องขอโทษเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ไปรออยู่ที่นั่น
เปลี่ยนจากเชียงใหม่ไปที่ไหนต่อ?
เชน : เป็นภูเก็ตครับ อย่างที่บอกผมต้องการอะไรที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ ไพร์ทเวทหน่อย เราก็เลยคิดถึงทะเลภูเก็ต เราก็เลยดูตามเกาะที่หาดสวยๆ จัดแบบว่ามีเทียนอะไรแบบนี้ เหมือนเพ้อฝัน สุดท้ายแล้วมันก็ไปไม่ได้อีก เพราะว่าหลังจากภูเก็ตแซนด์บ็อกซ์เปิดได้ไม่นานก็มีคนติด แล้วอีกอย่างที่เป็นประเด็นหลังคือเราไม่อยากขึ้นเครื่อง เพราะตอนเชียงใหม่กะว่าจะขับรถไป เพื่อให้เราเซฟตัวเอง เพราะเราต้องกลับมาทำงาน
เห็นว่าตอนเชียงใหม่มีทะเลาะกะนด้วย?
แพร : ปกติเขาจะไม่ใช่คนงอแง อันนี้เกือบจะงี่เง่าแล้ว เราก็แบบว่า เห้ย คุยไม่รู้เรื่องเหรอ เดี๋ยวมีประเด็นนะ เดี๋ยวดราม่า เขาบอกเชนจองนี่ไว้แล้ว เพื่อนก็อยู่อยู่แล้วไปเหอะ เชนโทรเช็กสาธารณสุข
เชน : ถึงขนาดโทรเช็กสาธารณสุขจังหวัดเชียงใหม่เลย แบบถ้าผมเดินทางได้ไหม ถ้าต้องเดินทางไปทำยังไง ลงเครื่องนะ หรือขับรถมานะ คุณเชนจะต้องไปรายงานตัวที่สาธารณสุขเพื่อจะบอกว่าเราพักอยู่ที่ไหน แต่คุณไม่ต้องกักตัวถ้าคุณไม่มีอาการเป็นไข้อะไรอย่างนี้ แพรมันไปได้
แพร : แต่แพรก็ฟังข่าวทุกวันมันเปลี่ยน เราไม่อยากเสี่ยงในการที่เราจองทุกอย่างเดี๋ยวก็เลื่อนอีก ไม่ต้องไปหรอก เขาก็แบบนะ เชนจองแล้ว หน้าตึงแล้ว แพรเริ่มออกแล้ว งี่เง่าป่ะเนี่ย
เชน : คือหน้าตึงที่มันออก มันไม่ได้ออกจากการที่เขาไม่ไปนะ แต่มันเฟลในความรู้สึกของตัวเองว่า แผนที่เราวางมานานมันล่มมันก็เลยออกมาทางสีหน้ามากกว่า
แพร : นี่วันเกิดแพร ต้องให้เจ้าของวันเกิดมีความสุขสิ ประโยคนี้เลย แพรบอกแพรไม่อยากไปไง
เชน : แพรพูดแบบนี้เลย แพรไม่อยากไปไง จบเลย ไม่ต้องพูดอะไรต่อแล้ว เพราะแพรเปฌนคนค่อนข้างเด็ดขาด ถ้าไม่คือไม่ ถ้าอะไรก็ได้คืออะไรก็ได้จริงๆ
จากคำพูดนั้นเชนเห็นอนาคตหลังแต่งแล้วใช่ไหม?
เชน : เห็นมานานแล้วนะพี่
ถ้าทำตามที่เขาพูดรับรองชีวิตดี?
เชน : อันนี้เชนเป็นผู้ชายคนนึงเลยที่เห็นด้วยกับคำพูดพี่หนิงมากๆ เพราะว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมา ผมเข้าวงการบันเทิงมา ผมถ่ายละครอาทิตย์นึงต้องมีแบบ 7 วัน เคยหนักสุดคือ 5-6 เรื่องต่ออาทิตย์ จะไม่มีเวลาที่ผมจะไปนั่งคิดอย่างอื่นเลย กลับบ้านเที่ยงคืน วันต่อมา 6 โมงตื่นชีวิตมันวนลูปอยู่อย่างนี้ แต่ต่างกันกับแพร เขาค่อนข้างสู้ชีวิตแล้วมีประสบการณ์ด้านอื่น เพราะฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่แพรสอนไม่เคยมีอะไรที่ผิดเลย มันทำให้เราเจอเป้าหมายในชีวิต ว่าเป้าหมายของเรา เราจะเล่นละครไปตลอดชีวิตเหรอ หรือว่าเราจะมีเป้าหมายอย่างอื่นในชีวิตอีก
พอเชียงใหม่ไปไม่ได้ ภูเก็ตก็มีคนติดเชื้อ ทำยังไงต่อ?
เชน : เชียงใหม่จองแล้ว ภูเก็ตคุยจะคอนเฟิร์ม แต่โชคดีที่ผมบอกว่าพี่ครับ ผมขอรอดูสถานการณ์ก่อน เพราะมันยังติดเรื่องปัญหาถ้าไปภูเก็ตต้องนั่งเครื่อง แต่สุดท้ายก็ไปไม่ได้ และโชคดีที่ไม่ได้ลงจองไป
แผนเปลี่ยนอีก ไปสถานีไหนต่อ?
เชน : ตอนแรกคิดว่าทำใจแล้ว คิดว่าอาจจะหาร้านกาแฟสักร้านริมแม่น้ำเจ้าพระยา แล้วก็คิดขึ้นได้ว่ามีรุ่นพี่คนนึงซึ่งเป็นเพื่อนของแอนดรูว์ กรเศก เขามีเรือยอร์ช อยู่แถวๆ ชลบุรี พัทยา ซึ่งปกติตอนนี้เขาออกไม่ได้ เขาไม่สามารถรับนักท่องเที่ยวได้ ก็เลยให้คุณแอนดรูว์ถามว่าถ้าเราขอเป็นกรณีพิเศษ แล้วถามว่าพนักงานบนเรือ มีการ Swab Test หรือเปล่า ได้มีการพ่นฆ่าเชื้อหรือเปล่า เขาบอกเขาจัดการให้ได้ทุกอย่าง ก็เลยโชคดีออกได้ แต่ก็เช็กดิน ฟ้า อากาศ ทั้งวัน
เจอดิน ฟ้า อากาศ ไม่เป็นใจด้วยไหม?
เชน : ไม่มีฝน แต่มีลม และคลื่นแรง
ครั้งนี้เราจับสังเกตได้บ้างไหม?
แพร : ตั้งแต่คบเชนมา 4 ปี คือจับได้ทุกครั้ง แต่มีครั้งนี้ครั้งเดียวที่ไม่เอะใจสักนิดเดียว เพราะเราอยู่ด้วยกัน ทุกคนรู้ ไม่คิดว่าเขาจะมีโมเมนต์คุกเข่าขอแต่งงาน ด้วยสถานการณ์แบบนี้ด้วย คือคิดแค่ว่าเขาอยากเซอร์ไพรส์วันเกิดเราเฉยๆ
เรื่องขอแต่งงานก่อนหน้านี้เคยมีพูดคุยกันไหม?
เชน : ไม่เคยเลยครับ
แพร : ไม่มีเลย เพราะว่าแพรบอกเขาว่าพื้นฐานแพรไม่ได้อยากมีลูกนะ คือการแต่งงานไม่ได้จำเป็นสำหรับเราแล้ว โตแล้วก็เลยมองว่าเป็นเรื่องปกติไม่แต่งก็ได้
เชน : มันอาจจะเป็นความคิดขอวเราสองคนที่มีตัวอย่างเป็นรุ่นพี่ที่น่ารัก แล้วเขาก็มีความสุขในชีวิตคู่เขาดูแลกันดีมาก คบกันตั้งแต่มัธยม แต่ไม่ได้มีการแต่งงานเกิดขึ้น ไม่ได้มีการจดทะเบียนเกิดขึ้น และไม่มีปัญหากันเลย เขาอยู่ด้วยความเข้าใจจริงๆ
วันที่เซอร์ไพรส์เป็นยังไงบ้าง?
เชน : ผมไม่เคยนั่งเรือยอร์ชที่คลื่นแรงขนาดนี้ เหมือนไวกิ้งอยู่ช่วงนึง แต่โชคดีได้กินยาแก้เมาเรือ นั่งอยู่แบบนั้นประมาณชั่วโมงกว่า
ในที่สุดคุณก็ได้คุกเข่าแล้วหยิบกล่องแหวนขึ้นมา?
เชน : ไม่มีคำพูดใดๆ ทั้งสิ้นเลยครับ แต่เราซ้อมนะ ยิ่งกว่าท่องบทละครอีก คือวิธีการซ้อมของเราอะไรที่อยู่ในใจจะพูดออกมาเรื่อยๆ ให้เขาซึ้ง คุกเข่า จับมือ ที่รักเราอยู่กันมานานขนาดนี้แล้ว เราผ่านเรื่องอะไรมามากขนาดนี้ คิดไว้อย่างน้อย 1 นาที ต้องไล่ไปเรื่อยๆ ให้มันซึ้ง แต่พอถึงเวลาจริงๆ หยิบกล่องแหวนไม่ออก มันติดอยู่ในกางเกง พอเรามาโฟกัสตรงแหวนที่กางเกง คำพูดทั้งหมดหายไป พอหยิบออกมานั่งคุกเข่าก่อนเลย เปิดกล่องแหวนปุ๊บลมแรงมาก คราวนี้สมาธิเราหลุดไปแล้วว่าเราต้องพูด ทำให้ตอนนั้นเป็นอะไรที่ไม่ค่อยสมบูรณ์แบบ
แพรพอจะจำประโยคได้ไหมว่าเชนพูดอะไรให้เราฟังรู้เรื่องบ้าง?
แพร : จำได้ เพราะตอนแรกเขาคุกเข่า เราก็คิดว่าถ่ายรูปเล่นเหรอ แป๊บนึงก็มีช่อดอกไม้แล้ว เราก็แบบใช่แล้ว เขาก็พยายามพูด ซึ่งแพรก็บอกว่าอะไรเหรอ เขาบอกอยู่กับเชนนะ ซึ่งเขาน้ำตาคลอ แล้วก็พูดไม่รู้เรื่องของเขา ส่วนแพรน้ำตาก็ไหลเอง มันบอกไม่ถูกจริงๆ เพราะเราไม่ได้คิดเลยว่าจะมีโมเมนต์นี้เกิดขึ้นกับเรา
คำพูดที่อยู่ในใจ แล้ววันนั้นไม่ได้พูด?
เชน : ถ้าความรู้สึกไม่ได้พูดกับเขาสักเท่าไหร่ แต่หนึ่งอย่างในชีวิต คือเป็นผู้ชายคนนึงที่ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอะไรในชีวิต ไม่ได้คิดว่าบั้นปลายชีวิตตัวเองจะเป็นยังไง เขาเป็นคนที่เข้ามาคอยสอน คอยเติมเต็มในสิ่งที่เราไม่รู้ เติมเต็มในสิ่งที่เราขาด คอยสอนให้เราเก่งขึ้น อะไรไม่ดี คอยทำให้เราเป็นผู้ชายที่ดีขึ้น เขาเคยพูดไว้ตั้งแต่วันแรกที่คบกันว่า คือเชนจะดูลุคเจ้าชู้ คนก็จะชอบมองว่าเราเจ้าชู้ ซึ่งมันก็จริงบ้าง ไม่จริงบ้างตามข่าว แต่เขาไม่ได้สนใจตรงนั้น เขาพูดกับผมว่า คอยดูนะ แพรจะทำให้ชื่อเสียงของเชนเปลี่ยนไป แล้ววันนี้ผมก็มั่นใจว่าคนไม่ได้มองผมแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว ที่ผ่านมาเราสองคนจูนกันมาแบบมันถึงจุดที่ผมมีความรู้สึกไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะทำผิดอะไรก็แล้วแต่ เชนจะไม่มีวันโกรธเลย
แพร : ขอบคุณค่ะ
แพรล่ะรู้สึกยังไงบ้าง?
แพร : ก็ขอบคุณเชน คือ แพรคุยกับเขาเยอะมาก ต้องมีเทคนิกการคุย เพราะส่วนตัวเขาเป็นคนแข็งๆ ที่ผ่านมา 4 ปี ก็ใช้ความสามารถพิเศษเยอะเหมือนกัน ที่ปรับเปลี่ยนเขา เขาก็น่ารักที่ฟังเรา แล้วค่อยๆ ทำตาม
แพร : คำว่าเหนื่อยของแพร อย่างเชนจะรู้ว่าความรักของแพรไม่ต้องเพอร์เฟคท์ ต้อวแบบมีรถ มีบ้าน เงินทอง คือแพรเป็นคนชอบความรัก100% ตั้งแต่คบครั้งแรกแพรบอกเชนขอเติมเต็มความรัก100% นะ เรื่องเงินทอง แพรหาของแพร แพรจัดการของแพรเองด้วยลู่ทางด้วยกัน สร้างด้วยกันได้ คำว่าเหนื่อยของแพรคือพื้นฐานเขาอาจจะคิดตามเราช้ากว่า เพราะประสบการณ์เราเยอะกว่า ด้วยการเอาตัวรอด การวางแผนชีวิตจะค่อนข้างใช้เยอะ การปรับเปลี่ยนเขาก็ต้องใช้เหตุและผลสูงมาก แต่ที่ผ่านไปได้เพราะว่าเรามองแล้วว่าพื้นฐานเขาเป็นคนดี มันสามารถปรับเปลี่ยนได้ มันก็จะไม่เหนื่อย แล้วก็ในทุกๆ วันที่มันเหนื่อย แค่เราเติมความรักให้กันหรือให้กำลังใจกันทุกวัน แบบจับมือหรือบอกรักอะไรพวกนี้ มันเป็นพลังที่ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน แพรก็สู้กับมันไปต่อเรื่อยๆ
เรื่องแหวน?
เชา : ตอนแรกเลือกแหวนเสร็จแล้วครับ แต่ไม่รู้ไซส์แหวน เพราะผมเป็นคนไม่รู้เรื่องเครื่องประดับเลย ในชีวิตก็ไม่ได้ใส่เครื่องประดับ ก็เลยเตรียมกับเพื่อนเขา ให้ช่วย
ตอนแพรลองแหวนรู้สึกไหมว่าของเราหรือเปล่า?
แพร : ไม่เลย ยังบ่นว่าเนี่ยคบตั้ง 4 ปีไม่เคยให้แหวนแพรเลย
เชน : เขาบ่นมาถ้าจำไม่ผิดประมาณ 4 รอบนะครับ เขาพูดว่าเชนเป็นผู้ชายคนแรกนะแพรคบแล้วแพรไม่ได้แหวน แต่ในความรู้สึกเราด้วยอายุ เราจะไม่มีทางให้แหวนเขาเฉยๆ แต่ผมไม่เคยตอบอะไรไปนะ
แต่ปกติเวลาคุกเข่าขอแต่งงานมันจะมีช่อดอกไม้ แต่ทำไมของเราเป็นช่อผัก?
เชน : ประเด็นแรกแพรเป็นคนชอบทำอาหารมาก แล้วช่วงนี้เขาบ้าทำอาหารจริงๆ เราก็เลยมองว่าเราเคยเห็นที่เป็นช่อแบบนี้ของฝรั่ง แล้วเรามีความรู้สึกว่ามันน่ารัก มันดูแตกต่าง แล้วผมมีความรู้สึกว่าแพรต้องชอบ เพราะแพรเคยพูดกับผมหลายรอบแล้วว่า วาเลนไทน์ไม่ต้องให้ดอกไม้นะ มันสิ้นเปลือง แต่วาเลนไทน์เราก็ต้องให้อยู่ดี หมเลยรู้สึกว่าวันนี้เราไม่ให้ดอกไม้ แต่เราให้ในสิ่งที่เขาชอบก็คือเรื่องของผักที่จะเข้าครัว
เห็นว่าวันนั้นขอแต่งงานเสร็จคิดอยู่นานเลยว่าจะลงรูปในโซเชียลดีไหม?
เชน : เราสองคนเป็นคนไม่ชอบดราม่า ถึงไม่ค่อยเห็นเราสองคนอยากเป็นข่าวเราไม่ชอบตอบคำถามหรือเถียงกับใครในไอจี เราคิดว่าถ้าลงไปสถานการณ์ตอนนี้
แพร : ในวันนั้นมีการชุมนุมด้วยในกรุงเทพฯ
เชน : เราก็กลัวมันจะดราม่าไหมต่างๆ นานา แต่สุดท้ายผมคิดว่า นี่คือวันเกิดแพร แล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เราอยากอวยพรให้คนที่เรารักคงไม่เป็นไรมั้ง ก็ตัดสินใจลง แต่ก็คิดอยู่นานพอสมควร
แล้วพอลงไปเกิดดราม่าไหม?
เชน : ไม่มีเลย พอลงไปมันเป็นความรู้สึกอีกแบบนึงเลย เห้ย..เป็นร้อยๆ คอมเมนต์ที่เข้ามายินดีกับเรา คนรักเราสองคนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ
เพราะเหตุผลนี้หรือเปล่า กลางปีแพรผ่าตัดใหญ่ทำให้เชนตัดสินใจขอแต่งงาน?
เชน : เกี่ยวครับ คือทั้งปีเราเจออะไรแย่ๆ มาหมดรวมถึงเหตุการณ์นี้ด้วย เพราะว่าวินาทีที่แพรถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด มันเป็นวินาทีที่เรากลัว กลัวมากๆ แม้จะรู้ว่าเป็นผ่าตัดเล็ก แต่พอมันเป็นอะไรที่อยู่ข้างใน เราเห็นสีหน้าเขาที่มันซีดมากแบบปวดท้องหนักมากถึงขนาดต้องเรียกรถโรงพยาบาล เราก็เลยมีความรู้สึกแบบกังวลบอกไม่ถูก มันกลัวทุกอย่างเพราะเราเคยเสพข่าว ผ่าตัดเล็กๆ ก็มีผลกระทบ แพ้ยาสลบหรืออะไรก็แล้วแต่ เราก็เลยค่อนข้างกังวลมาก
ตอนนั้นย้อนเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อยมันเกิดอะไรขึ้น?
แพร : อยู่ดีๆ แพรปวดท้องช่วงประมาณก่อน 7 โมงเช้า ก็ปลุกเขา แล้วบอกว่าปวดท้องแปลกๆ ปวดเหมือนประจำเดือน แต่มันมากกว่า เขาบอกว่าเราหน้าซีด ปากซีด เขาบอกว่าไปโรงพยาบาล เราก็บอกว่าไปไม่ได้ ไม่สามารถลุกได้เลย บอกเขาว่าขอรถโรงพยาบาล
เชน : แพรเป็นคนถ้าไม่หนักจริงๆ จะไม่เข้าโรงพยาบาล
เชนไม่ตกใจเหรอ คนแข็งแรงขนาดนี้ต้องเรียกรถพยาบาล?
เชน : ตกใจ ก็รีบเรียกแล้วรีบมาดูเขา แล้วเขาก็ลุกไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย จนรถโรงพยาบาลมา พอถึงโรงพยาบาลคุณหมอฉีดยาแก้ปวด ยาแก้ปวดตัวแรกผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นปวดเกร็งระดับนึงแล้วไม่หาย ไม่ดีขึ้นเลย หมอก็เลยไปฉีดยาแบบปวดเกร็งแรงขึ้น ก็ยังไม่ดีขึ้น แต่ทุเลาลงนิดเดียว แต่สีหน้าเขาบ่งบอกว่าเจ็บปวดแค่ไหน
แพร : หมอบอกว่าให้รอหมอเฉพาะทางช่องท้องเลย เพราะตอนนั้นมันเช้ามาก
เชน : ผมเลยบอกว่างั้นผมขอฝากแพรไว้กับหมอก่อน ผมรู้แล้วว่าวันนี้ต้องแอดมิทแน่ ผมรีบกลับไปเก็บของ
แพรคิดไหมว่ามันคืออาการของโรคอะไร?
แพร : ไส้ติ่งหรือเปล่าหรืออะไรที่เราพอมีความรู้ เพราะมันปวดหนักมาก สุดท้ายคุณหมอเข้าไปเอ็กซ์เรย์ตรวจภายในทุกอย่าง เขาบอกมีเลือดออกช่องท้องนะ ซึ่งเราก็ไม่เคยฟังประโยคนี้ว่ามันคืออะไร สาเหตุเกิดจากอะไร เขาบอกสามารถเกิดขึ้นได้กับผู้หญิงทุกคน แล้วต้องรักษายังไง เขาบอกว่าทิ้งสัก 2 ชั่วโมงก่อนเผื่อแผลหยุดเองได้ ตอนนั้นเราก็นอน อาการปวดเริ่มเบาลง แต่ว่าเพลีย เพราะเลือดมันออก
เชน : คลั่งอยู่ในช่องท้องประมาณ 500 cc
แพร : ใช่ค่ะ คุณหมอบอกหลังผ่าตัด เยอะมาก ถุงน้ำเกลือถุงใหญ่ๆ
แล้ววิธีการรักษาพอ 2 ชั่วโมงไม่ดีขึ้นต้องทำยังไง?
แพร : แพรเหมือนกับดื้อ อยากจะนอน ไม่อยากทำอะไร คุณหมอบอกงั้นขอตรวจความดันทุก 1 ชั่วโมง พอชั่วโมงที่3 ความดันตก เหลือ 70/40 ต้องเข้าผ่าตัดเดี๋ยวนี้เลย เพราะจะช็อกแล้ว เราแบบไม่ไหว ไม่มีแรง เขาบอกต้องเดี๋ยวนี้เลย เราบอกรอเชนมาได้ไหม รอคนมีสติคุย เพราะเราไม่เต็มร้อย เขาบอกเต็มร้อยไม่ได้ ต้องเดี๋ยวนี้ แล้วตอนนั้นเป็นช่วงโควิดด้วย ต้องมีการตรวจโควิด
เชน : จริงๆ ต้องมีการตรวจโควิดก่อนเข้าห้องผ่าตัด แต่ว่าแพรไม่สามารถรอผลโควิดได้ อันนี้ที่ผมคุยกับหมอตอนหมอโทรมา หมอก็เลยบอกว่าหมอจำเป็นที่จะต้องใส่ชุด PPE ในการผ่าตัด
เชนกลับมาทันไหม?
เชน : กลับมาทันครับ มาคุยกับคุณหมออีกที คุณหมอก็จะมาบอกเรื่องค่าใช้จ่าย มาบอกวิธีการผ่าตัดว่าสลบ 4 ชั่วโมง จากการผ่าตัดจริงๆ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดใช้เวลาชั่วโมงนึง
แล้วถ้าเราไปโรงพยาบาลแล้วผ่าตัดไม่ทัน หมอได้บอกไหมว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเราคือ?
แพร : เสียเลือดไปเรื่อยๆ ความดันตกไปเรื่อยๆ อาจจะช็อกเสียชีวิตได้ เพราะว่าเลือดมันตกภายใน มันไม่ยอมหยุดเอง
ณ ตอนนั้นเชนใจเราเสียขนาดไหน?
เชน : ใจเสียมาก เพราะว่าเราไม่เคยเห็นเขาอยู่ในอาการทรมานขนาดนี้ แล้วแบบมันปุ๊บบั๊บมาหไม่มีเวลาได้เตรียมตัว เตรียมใจเลยว่าแฟนเราต้องเข้าห้องผ่าตัด ตอนนั้นคุณหมอให้มารอที่ห้อง มันเหมือนในละคร แบบเมื่อไหร่หมอจะออกมา จนหมอมาเราก็โล่งใจ ตอนนั้นกลัวไปหมดเลย คำว่าห้องผ่าตัดสำหรับเรามันน่ากลัวมาก
อันนี้เกิดกับผู้ชายได้ไหม หรือเฉพาะผู้หญิง?
เชน : ผู้หญิงครับ อันนี้เป็นเหมือนถุงเลือดที่ผู้หญิงก่อนมีประจำเดือนจะต้องมีถุงนี้ แล้วก็สาเหตุเนี่ยมันอาจจะเกิดทั้งความเครียด เกิดจากการวิ่ง กระโดด ออกกำลังกาย หรือแม้กระทั่งเบ่งอุจาระแรงๆ คุณหมอบอกว่าก็เกี่ยว
ตอนนี้อาการปกติแล้ว?
แพร : ปกติแล้ว 100% คือหลังจากผ่าตัด 2 อาทิตย์ก็หาย
เชน : แต่อาการนี้สามารถกลับมาเกิดขึ้นได้อีก แล้วก็สามารถเกิดได้กับทุกคน
สิ่งที่เป็นห่วงกันและกัน และอนาคตของคู่เรา?
เชน : ทุกสิ่ง ทุกอย่างที่แพรเครียด ถ้าเขาเครียดก็อยากให้รู้ว่าเครียดไปเถอะ เพราะเขาเครียด เขาคิดงาน แต่อยากให้รู้ว่าเขาจะมีคนที่คอยซัพพอร์ท อยู่ข้างๆ เขาตลอดเวลา ไม่ว่าในชีวิตนี้จะเกิดอะไรขึ้น จากนี้ต่อไปจะมีเชนนั่งอยู่ข้างๆ คอยดูแลตลอดไป
แพร : ขอบคุณที่เชนดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันจริงๆ ตั้งแต่คุกเข่าขอแต่งงานนี่คือแบบน่ารักเป็นพิเศษ มันทำให้ช่วงที่เราเครียดมันจางลง แล้วก็ทำให้มุมมองการใช้ชีวิตจากที่เรามองแทนเขา แทนเรา ตอนนี้เราเริ่มมองจุดจบไปด้วยกัน มันก็เป็นมุมมองอีกแบบนึง มันเป็นเรื่องที่แปลกดี สัญญาว่าจะดูแลนะคะ
หลายๆ คนอยากเห็นทายาทของคู่นี้?
เชน : ยังไม่ได้คิดตอนนี้ครับ เพราะว่าส่วนตัวแพรเองไม่ได้อยากมีลูกตั้งแต่เริ่มอยู่แล้ว ส่วนผมเคยอยากมีครับ แต่ว่าด้วยสถานการณ์หลายๆ อย่าง มันเลยทำให้เรามีความรู้สึกว่าเราขอเบรกไว้ก่อนดีกว่า
แล้วงานแต่งล่ะ?
เชน : งานแต่งก็ต้องรอสถานการณ์เหมือนกัน รอให้ทุกอย่างมันคลี่คลาย แล้วเราจะมองเห็นว่าเราจะจัดแบบไหน เพราะตอนนี้เราไม่กล้าวางแผนใดๆ เลย เพราะฉะนั้นตรงนี้เราขอเบรกไว้ก่อนดีกว่า
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบ
