“เปี๊ยก – ก้อย” เปิดเส้นทางรัก 37 ปี ฝ่ายชายเจ้าชู้หนัก พร้อมเผยเหตุการณ์ทวงคืนสามีจากชู้

ก้อย : คือจริงๆ ตั้งแต่โควิดแรกๆ เลย ลูกชายเป็น และหลังจากนั้นก็เป็นอะไรที่กลัวแล้วก็ระแวง เซฟตัวเองมาตลอด

ก้อย : สมมติเซเว่นอยู่หน้าบ้าน ก็จะใส่หน้ากาก ใส่ Faceshield ใส่หมวก ใส่ทุกอย่างเดินออกไปข้างนอก แล้วต้องพกแอลกอฮอล์ตลอดเวลาคอยฉีด

เปี๊ยก : จริงๆ ต้องขอบคุณโควิดที่ทำให้เมียเราระแวงโรคมากกว่าระแวงผัว พูดเล่นๆ หลายคนถามว่ากระทบไหม มันกระทบทุกอาชีพ ทุกคน นอกจากคนไม่เดือดร้อนอะไร แต่คนธรรมดาที่ทำมาหากิน ทำงานกระทบหมด ผมเชื่อไม่มีใครไม่กระทบ

เปี๊ยก : เราพยายามประมาณตัวเอง สมัยก่อนก็มีการใช้เงินแบบทั่วๆ ไปที่เวลามีเงินเราก็ใช้ แต่พอเราผ่านวิกฤตหลายๆ เรื่อง แล้วคิดว่าจะทำอะไรสักอย่าง จริงๆ จุดประกายที่เราทำเนี่ย เริ่มที่เราทำงานที่ AIA ก่อนก็เลยรู้จักเก็บเงิน แล้วอีกอย่าง จิ๊ก เนาวรัตน์ ผมนั่งฟังเขา เขาเล่นละคร 1 เรื่อง เขาซื้อทอง 1 บาท ผมก็บอกก้อยมันเป็นวิธีการที่ดี ก็เลยทำบ้าง ซื้อเดือนละบาท บางเดือนก็ 2 บาท เพราะมีเงินปุ๊บเราก็จะใช้ๆ แต่มีทองราคาก็ขึ้นเรื่อยๆ แล้วบางทีเวลาจะขายก็อายเขา ทั้งๆ ที่เป็นทองของเรา ทำไมไม่ซื้อทองแท่ง สมัยก่อนไม่มีทองแท่ง ก็ซื้อเก็บไว้

ก้อย : อย่าถามพี่นะคะ บ้านนี้ผู้ชายเก็บเงิน

เปี๊ยก : เราสองคนเป็นคนชอบเที่ยว ถามว่ามีทองกี่บาทก็ไม่มีใครรู้ พอจะใช้เงินก็คราวลูกจะไปเรียนเกาหลีก็เอาทองไปขาย เราซื้อตั้งแต่ราคา 4,800 บาท

เปี๊ยก : ไปเรื่อยๆ ครับ

ก้อย : พี่เป็นคนไม่จำตัวเลขเลย

เปี๊ยก : ตั้งแต่ปี 29 ตอนนั้นเราไปเล่ยละครด้วยกัน ก็ได้เล่นกันทั้งคู่โดยที่ไม่รู้จักกันและมาเข้าฉากด้วยกัน ก็กลายเป็นนักแสดงหน้าใหม่ด้วยกันทั้งคู่ ได้นั่งคุยกันเยอะ

ก้อย : พี่เปี๊ยกห่างจากพี่ 9 ปี

เปี๊ยก : เขาไปด้วยกันตลอด

เปี๊ยก : สมัยก่อนคล้ายกัน เราก็นั่งดู นิสัยสองคนไม่เหมือนกัน อย่างกล้วยก็จะมีความเป็นผู้หญิงเยอะกว่า

ก้อย : พี่กล้วยเขาทำกับข้าว ทำนู่ย ทำนี่ ช่างคุย แต่พี่ไม่เป็นแบบนั้น พี่ไม่ค่อยได้คุยเรื่องอย่างนั้น

เปี๊ยก : ก้อยความเป็นผู้ชายเยอะกว่า เราชอบไง เพราะเราเป็นคนช้า ก็เลยอยากได้ผู้หญิงที่แบบอะเลิร์ท

เปี๊ยก : สมัยนั้นถือว่ายากนะ เราก็พยายามรับ-ส่ง สมัยก่อน บ้านเราอยู่เกษตร บ้านเขาอยู่ท่าพระ

เปี๊ยก : คือทางบ้านเขามากกว่า ทางบ้านเราแม่ก็เป็นคนแก่สมัยนู่น เรื่องการที่จะแต่งงานกับคนในวงการ เต้นกิน รำกินสมัยก่อน เขาไม่อยากให้เราทำงานอย่างนี้ วันนั้นผมจะไปเมืองนอก เขาอยากให้ไปเรียนมากกว่าที่จะมาคบกับศิลปิน

ก้อย : ครอบครัวพี่เปี๊ยกเป็นครอบครัวที่มมัยก่อนชอบข้าราชการ จบแล้วทีเกษียณ เงินทองมั่นคง อาชีพอย่างเราเข้ามาเขาจะมองว่าไม่มั่นคง เขาก็เลยอยากให้พี่เปี๊ยกหาคนอื่นดีไหม ในช่วงแรกๆ เข้าไป คือกล้วย ก้อย เวลาออกทีวี ผู้ใหญ่อาจจะมองเราว่าเราอาจจะเป็นผู้หญิงที่ขากลั่นเกินไป

ก้อย : มีค่ะ เพราะชื่อพี่เปี๊ยกเขาจะดีมากทางผู้หญิง

เปี๊ยก : คนเขามองภายนอก ผมว่าเขาตัดสินคนผิด

ก้อย : ที่พี่คิดนะผู้ชายนิ่งๆ แบบนี้เวลาเขาไปไหน พวกเงียบมันได้ พี่เปี๊ยกก็จะเป็นคนประมาณอย่างนั้น

ก้อย : จริง ขอเป็นแฟนตั้งหลายครั้งไม่โอเค ตอนมาจีบพี่บอกเลยของก้อยเป็นแบบนี้ ถ้าชอบก้อยก็ชอบไป ถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ไปเลย เพราะว่าก้อยไม่เปลี่ยนแปลง

ก้อย : คือตอนที่จีบกันก้อยเด็กมากนะ ก้อยยังอายุ 20 นิดๆ แล้วยังเพิ่งเข้าวงการ ด้วยครอบครัวก้อย เป็นครอบครัวครู และทหาร ก็ไม่อยากมีชื่อว่าเข้ามาแล้วมีแฟนเลย เดี๋ยวคนจะมาเม้าท์ว่าคนนี้เล่นละครด้วยกันเดี๋ยวจะอะไรอย่างนี้ เราก็ไม่อยากมีแฟน

ก้อย : ตอนนั้นเรามีความรู้สึกว่าคนข้างนอกเริ่มรู้ข่าวว่าเราเป็นแฟนกัน มันก็จะมีประเด็นต่อไป สมัยก่อนคนโบราณ มันต้อง…

เปี๊ยก : ได้กันก่อนปล้ว

ก้อย : อะไรอย่างนี้ นั่นแหละ ก็กินข้าวกันแล้วแน่ๆ เลยเราก็ไม่อยาก เพราะเราเกรงใจคุณพ่อ คุณแม่ ก็เลยตัดสินใจแต่งงาน

เปี๊ยก : แต่จริงๆ ไปไหนไม่เคยไปกัน 2 คนเลยนะ มีครั้งเดียวตอนจีบ ไปดูหนังเรื่อง สองขวัญขยันหาเมีย คือเป็นการบอกว่าอยากมีเมีย

ก้อย : แล้วฉันจะเข้าใจไหม ฉันเปฌนเด็กสาวที่ต้องการอะไรที่มันโรแมนติก

ก้อย : มันอาจจะเป็นเพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน เป็นผู้หญิงที่เกิดมาแล้วโบราณมากเลย ในความรู้สึกไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปกัดก้อนเกลือกินเอา แต่จริงๆ ตอนนั้นก็มีคนมาจีบเหมือนกันที่ดีกว่า แต่ก็ไม่ชอบให้คนดูถูกกันและกัน แล้วคนจะมองว่าพี่เปี๊ยกเนี่ยไปไม่รอดหรอก เลี้ยงไม่รอดหรอก แต่เรารู้สึกว่าไม่เป็นไรเราเลือกเขา ยอมที่จะกัดก้อนเกลือกินไปกับเขา

เปี๊ยก : ตอนนั้นก็ทำงาน เล่นละคร แล้วก็มาทำงานที่นิตยสาร แล้วก็เริ่มเก็บเงิน เพราะว่าเผื่อจะแต่งงานตอนนั้น แต่พอมีก้อนนึงก็มานั่งทำห้อง

เปี๊ยก : จริงๆ แล้ว ผมเป็นคนที่ทิฐินะ แม่ก็มีอยู่ แต่เราอยากรับผิดชอบตัวเอง เราก็เอาไงดี ต้องคุยกับก้อยเลย เพราะตอนนั้นไม่มี ทุกอย่างทำหมด ไปยืมเงิน ทุกอย่างได้เป็นก้อนหน่อย

เปี๊ยก : ครับ

เปี๊ยก : ก็มีว่าจะคืนไหมวะ แต่แม่ก็คืน

ก้อย : คือจริงๆ ตัวพี่เปี๊ยกต้องใช้คำว่า นี่คือในอดีตที่ผ่านมาแล้วนะ เสเพล ไม่เก็บเงิน ไม่รู้แต่งงานกับเขาได้ไง ไม่เห็นมีอะไรดีสักอย่าง

ก้อย : สมัยก่อนเราก็ยังเด็กด้วย แต่ประเด็นแรกๆ ที่เรามองตอนนั้นอย่างนึงคือรัก แล้วประเด็นที่สอง เราไม่อยากให้ชื่อเสียง พ่อ แม่ หรือตระกูลเรา อย่างที่เล่าให้ฟังเราเป็นตระกูลเก่า โบราณ ไม่อยากให้คนมองว่า เราเป็นอะไรที่กินกันมาก่อน เราก็แต่งงานเลย

เปี๊ยก : ตอนนั้นก้อยก็ไม่รู้ เพราะว่าเวลาปกติจะไม่บอกเลยว่าเราเป็นยังไง ไม่อยากให้ทุกคนรู้สึกอึดอัด แม่ก็ถามว่าเข้า รพ.มีอะไรไหม เราก็บอกว่า แม่ไม่ต้องห่วง ตอนไปคลอดก็ไม่รู้ว่าลูกจะออกด้วยนะ ไปเดินๆ อยู่ก้อยเขาบอกว่าเป็นไรน้ำมันไหล

ก้อย : หมอบอกให้คลอดได้แล้ว เพราะว่าน้ำเดินหมดแล้ว แต่ก็คลอดก่อนกำหนดนิดเดียว แต่จริงๆ ก็หาหมอตามปกติ เสร็จแล้วน้ำเดินออกหมดตัวแล้ว จะแห้งแล้ว หมอก็เลยให้ผ่าตัด

เปี๊ยก : ทีนี้ลูกเราตัวเหลืองก็ต้องเข้าตู้อบหลายวัน แล้วก็นอน รพ.จริงๆ มันก็หมื่นกว่าบาทมั้ง

เปี๊ยก : ตอนก่อนทำงาน มีลูกน้อง ถามว่าทำไมไม่พาก้อยออกจาก รพ.เราก็บอกไม่มีเงินรอสักพักก่อน มันก็เลยรวบรวมเงินกันมา

ก้อย : ความรู้สึกเราเลือกผู้ชายคนนี้เราต้องเข้าใจเขา ก็เป็นเรื่องของเขาที่เขาต้องจัดการ ไม่ใช่เรื่องของก้อย ก้อยก็จะออกเมื่อไหร่ก็แล้วแต่ ก็ตามสภาพ

ก้อย : ในชีวิตก็คงมีบ้าง

ก้อย : จริงๆ ไม่ใช่ลูกคลอดได้แป๊บเดียว แต่งงานได้ 2 วันก็ขอไปเที่ยว

เปี๊ยก : ก็จริง เราก็บอกก้อย พี่อะไม่ใช่ว่าแต่งงานแล้วหยุดเลยนะ พี่ก็มีเพื่อนที่จะต้องไปก็แต่งงานได้ 2 วัน ออกไปก็นั่งคุยกันว่าเราต้องมีกติกา ก้อยเขาบอกว่าอะไรก็ได้ 1.ต้องกลับบ้านก่อนแม่จะออกไปทำงาน 2.ห้ามยุ่งกับคนในวงการ 3.ห้ามเลี้ยงดู

ก้อย : ห้ามกลับบ้านก่อนแม่ตื่นคือไม่กลับเลยนะบางทีอะ  แฃ้วในวงการพวกเราไปไหน เจอกันก็คุย เม้าท์กัน คือถ้าคนในวงการใครก็ได้ที่ไม่ใช่นักแสดง เดี๋ยวมันก็หลุดกันเอง สมัยก่อนไม่มีโซเชียลเยอะ แต่มันประหลาดเนอะคนเป็นเมียเนี่ย ยังไงก็รู้

เปี๊ยก : แป๊บเดียว 2 ปีเอง

ก้อย : ที่บอกว่าไปท่องยุโรป

เปี๊ยก : พี่ไปเที่ยวเมืองนอกมา

เปี๊ยก : ไม่ได้บอกอะไร ก็ออกเลย ไม่บอกสักคำ

ก้อย : ไปเลย ตามตัวก็ไม่ได้ ก็ไม่กลับแล้ว แสดงว่าเราต้องทำใจแล้ว อ่อ…เป็นเพราะว่าพี่ถามเขาด้วยว่า ถึงจุดแล้ว ถ้าเราจะอยู่กันอย่างนี้ เราคงไม่รักกันไปกว่านี้แล้วนะ เพราะมันมีปัญหามาตลอด พี่ต้องเลือกแล้ว เพราะถ้าสมมติว่าเราทะเลาะกันแล้วเจอหน้ากันอีกไม่ได้แล้ว แล้วที่พูดไปก็คิดว่าเขาเลือกเรา พอเช้ามาเขาไปเลย

ก้อย : ตอนนั้นมันเจ็บมากแล้ว มันไม่ไหว ถึงเวลาเราโทรม เราก็อยากให้เขาเลือกเรา แต่เขาเลือกอย่างนั้นเราก็เลยพูดไม่ออก ก็ตามอยู่ 2-3 วัน แล้วก็ประมาณ 2 เดือน เริ่มกลับมาดูแลตัวเอง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด

เปี๊ยก : แรกๆ ประมาณสักเดือนนึงมันไม่รู้สึกอะไรมาก มันยังเพลิดเพลินกับชีวิตอยู่ แต่หลังจากนั้นเราเริ่มรู้สึกทีละนิด ทีละหน่อย เนื่องจากว่าหลายๆ เรื่อง มีทั้งเรื่องที่หึงหรือว่าอะไร

ก้อย : ทีนี้พอออกจากบ้านไปแน่นอนต้องมีอีกฝั่งนึง

เปี๊ยก : ทำให้รู้สึกว่าอยู่กับเมียกํไม่เป็นอย่างนี้เลยนะ แล้วเวลาไปไหน เราเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้น

เปี๊ยก : มันมีปัญหาตอนแรก กับก้อยไม่เป็นไร แต่พอกับลูกปุ๊บ เราเคยบอกแล้วว่าเราขอไปหาลูก แต่มันก็เริ่มมีอะไรบางอย่าง เราก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดี ก้อยบอกว่าถ้ามาหาลูก อย่ามาหาเลย เพราะลูกรอทุกเที่ยงเลย

ก้อย : มันจะรู้สึกกดดัน เพราะเขาไม่ได้มาหาที่บ้าน เขาไปหาที่โรงเรียน พอเที่ยงลูกก็รอ เราไม่ได้สร้างปมให้ลูกเลย เราบอกลูกว่าพ่อไปทำงาน เราก็บอกว่าเราบอกอย่างนี้ อย่าไปตรงนั้นได้ไหม เพราะว่าเดี๋ยวลูกจะมีปม

ก้อย : ก้อยถามตัวเองว่าเขาทำอย่างนี้ทำไมเขาไม่เลิกกับก้อย เขาจะห่วงกางทำไม แล้วเชื่อไหมพี่ไปเที่ยวเขาก็จ้างคนไปตามพี่

เปี๊ยก : จริงๆ ผมให้เด็กที่เป็นลูกน้องขี่มอเตอร์ไซค?ตามทุกที่ที่เขาไป

ก้อย : จนเราก็มาถามตัวเองว่าจะยังไงต่อ ทีนี้ก็เป็นช่วงที่ได้กลับมาเจอกันบ้างแล้ว แล้วมีคนอื่นมาจีบเรา เราก็มาถามตัวเอง แล้วถามว่าถ้าจะเลือกใครสักคน จริงๆ แล้วมีปัญหาทุกคน เราก็จะกลับไปปัญหาเก่าก็อาจจะดีกว่า แล้วเขาเป็นพ่อของลูกด้วย

เปี๊ยก : ไม่เรียกเบื่อนะสำหรับผม แต่ว่ามันอาจจะเป็นอารมณ์มากกว่า จะว่าผู้ชาย สันดานสำหรับผม แล้วผมก็บอกกับทุกคนว่าจริงๆ ทำแบบนี้ไม่มีความสุขเลย มีแต่ความทุกข์  จะไปไหนทีก็ต้องระวัง แล้วบิ่งเราอยู่ในวงการ ไปไหน ทำอะไร แล้วเครียดเคยคิดฆ่าตัวตาย คิดหลายๆ เรื่อง รู้เลยว่าเครียดมาก เครียดทุกวันก่อนที่จะกลับมา