“ลำเพลิน วงศกร” บวชแทนคุณบุพการี แต่เสียดายคุณตาอยู่ไม่ถึงวันนั้น!!!

ลำเพลิน : อันดับแรกเราก็ดีใจครับ มันเป็นความตั้งใจของเรา ด้วยความที่ว่าเราไม่ได้เจอเขานาน ทำยังไงถึงจะได้เจอ เพราะช่วงนั้นยังไม่มีเฟซบุ๊ก ยังไม่มีโซเชียลอะไรเยอะ ผมคิดว่าอยากทำให้ตัวเองมีชื่อเสียงด้วยความสามารถของเรานี่แหละ ถ้าเป็นนักร้อง หรือนักแสดงมันจะทำให้คนรู้จักเราเยอะ ด้วยความคิดของเด็กก็พยายามที่จะตั้งใจเรียนดนตรี ฝึกฝนตัวเองครับ จนคิดว่าเราต้องเจอพ่อ พ่อต้องรู้จักเราแน่ ถ้าเรามีชื่อเสียง

ลำเพลิน : ใช่ครับ ผมมองว่ามันเป็นสิ่งที่ลูกผู้ชายทุกคนต้องทำ เพื่อทดแทนบุญคุณของบุพการี จริงๆ ความผูกพัน ผมไม่ได้ผูกพันกับพ่อผม เราไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กแล้ว เราจำความได้พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราอยู่กับตา กับยายมาตั้งแต่เด็ก แต่เราก็คิดอยู่เสมอว่าเขาเป็นพ่อเรา

ลำเพลิน : ดีใจและมีความสุขครับ เราไม่เห็นภาพนี้มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เราไม่เคยเจอภาพแบบนี้ เราเจอแต่ภาพของตากับยายที่อยู่กับเรา พ่อกับแม่เราไม่ค่อยเห็นโมเมนต์นั้น มันมีความสุข รู้สึกว่ามันเหมือนจิ๊กซอว์ที่มันขาดหายไปจากชีวิตของเรา มันมาเติมปุ๊บ โอเคจิ๊กซอว์ตรงนี้เราเติมได้แล้วนะ

ลำเพลิน : ใช่ครับ คือต้องบอกว่าผมมีความผูกพันกับตา ยาย มากกว่า ความรู้สึกตาจะเป็นทุกสิ่ง ทุกอย่างให้กับผม ด้วยความที่ว่าวันที่ตาจากไปมันรู้สึกว่าทุกอย่างมันว่าง รู้สึกว่ามันไม่มีหลัก เหมือนเสาหลักมันหักไป เราต้องบอกกับตัวเองว่า เราแล้วแหละที่จะต้องเป็นเสาหลักให้กับครอบครัว เราต้องเข้มแข็ง ต่อไปนี้เราไม่มีใครแล้ว เหมือนขาดที่พึ่ง

แซ็ค : เหมือนชีวิตผมเลยครับ ตอนที่ผมมาเป็นศิลปิน คุณยายผมก็ไม่อยู่นะ เพราะว่าผมก็อยู่กับยาย อยู่กับตามาตั้งแต่เด็กๆ เพราะว่าพ่อกับแม่เขามาทำงานที่ต่างจังหวัด ยายเป็นคนที่เลี้ยงผมมา ผูกพันกับยายมากกว่า ซึ่งวันที่ผมประสบความสำเร็จ วันที่ผมมีคอนเสิร์ตครั้งแรก เป็นวันที่ยายผมเสียชีวิต ซึ่งผมเสียใจมากยายไม่ได้อยู่ดูวันที่ผมประสบความสำเร็จ นั่นแหละครับเป็นสิ่งที่ผมเสียใจมาก

ลำเพลิน : ครับ เราเด็กบ้านนอก เราเกิดมาไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ แต่ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองขาดความอบอุ่น ผมคิดว่าตัวเองมีความสุขดี ไม่ว่าจะเป็นงานวันพ่อ วันแม่ ผมไม่รู้สึกว่าตัวเองขาด ตากับยายคือทุกสิ่งทุกอย่าง ก็เลยบอกว่าวันที่ตาจากไปเหมือนทุกอย่างว่างลง แล้วเรารู้สึกว่าเราต้องทำอะไรสักอย่าง เราอย่าอ่อนแอ เราห้ามอ่อนแอ ตอนนี้ไม่มีใครปลอบเราแล้ว ต่อให้เราล้ม เราร้องไห้ก็ไม่มีตาคอยพยุงเราแล้ว เรานี่แหละต้องพยุงตัวเอง ก็เลยคิดว่าตัวเองต้องเข้มแข็ง

ลำเพลิน : ใช่ครับ มันเป็นความรู้สึกที่ถ้าเขาอยู่ เขาคงดีใจ แต่ผมไม่อยากมีความรู้สึกแบบนี้เลย แบบว่าทุกครั้ง ที่เราไม่ผูกพันกับพ่อเรา แต่ผมก็รักพ่อผมนะ ผมรักและเคารพพ่อผม เป็นพ่อบังเกิดเกล้า แต่ด้วยความที่เราไม่ผูกพันทุกครั้งที่พ่อลำบากเราก็คอยซัพพอร์ตในสิ่งที่เราช่วยได้ แต่ผมไม่อยากมีความรู้สึกแบบนี้เลย ทุกครั้งที่เราให้เงินพ่อ เรารู้สึกว่าทำไมตาไม่อยู่ใช้เงินเราก่อน อยากให้ตาสบาย อยากซื้ออะไรให้เราก็ไม่ได้ซื้อ เราทำได้แค่ทำบุญให้กับตา แล้วภาพนั้นผมบอกแม่เอารูปตามาด้วยนะ ผมบวช ด้วยความเชื่อของเราต่อให้วันนี้ตาไม่อยู่แล้ว เอารูปเขามาก็ยังดี อย่างน้อยเขาก็เป็นคนเลี้ยงผมมา

ลำเพลิน : ผมภูมิใจที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ ถึงแม้เราอยู่แบบลำบากมา แต่ผมคิดว่าผมอบอุ่นมากที่เกิดในครอบครัวนี้ แล้วผมก็ภูมิใจมากที่ผมทำมันได้ในวันนี้ ขอบคุณตาที่เลี้ยงดูผมมาจนผมมีวันนี้ได้ ก็จากไปแต่ตัว จิตวิญญาณแล้วก็เลือดเนื้อของเขาก็ยังอยู่ในตัวผม ก็ภูมิใจมากที่เกิดมาได้ใช้นามสกุลนี้

แซ็ค : ตอนนี้ผมคิดว่ายายคงจะภูมิใจในตัวผมมาก สิ่งที่ยายเคยบอก เคยสอนผม ผมก็ไม่เคยลืม ยายอยากได้บ้านใหม่ อยากมีรถ อยากให้หลานมีอนาคตที่ดี ตอนนี้ผมก็ทำให้ยายได้แล้ว

คลิปสัมภาษณ์  ลำเพลิน วงศกร